Is een labrador pup liever dan een kalf?

Als je mensen op de man af vraagt: ‘waarom eten we onze honden en katten niet op als ze doodgaan of we moeten ze laten inslapen omdat ze oud zijn?’ Dan kijkt men je aan of je met die woorden water in brand steekt. Grappig is dat niemand boos wordt of anderszins gaat stuiteren. Het antwoord is meestal: ‘Tja, nu ik erover denk, waarom eigenlijk niet.’ Het stemt sommige mensen echt tot nadenken zeker als je een foto laat zien van een schattige labrador pup (dat zijn nu eenmaal de meest schattige pups die er bestaan) en een kalfje of big. Er daarbij zegt: van deze big met zijn koddige neus, die hij normaal gebruikt om te wroeten en zijn prachtige blauwe oogjes, branden we als hij een dag oud is onverdoofd de staart af. Dit kalf met zijn trouwe ogen en lange wimpers halen een dag na zijn geboorte bij zijn moeder weg omdat hij anders onze melk opdrinkt. En dan deze leuke pup met zijn schattige snoetje, die verzorgen we alsof het ons kind is. Hij krijgt een warme mand, mag vier keer per dag naar buiten en vaak een keer lang om te spelen met soortgenoten wat voor elk zoogdier van essentieel belang is. Hij krijgt het beste voer en wordt regelmatig geknuffeld.

En dit is iets waar wij als mens liever niet over nadenken. Want als dit in ons bewustzijn komt dan krijgen we te maken met een heel naar gevoel. Een destructieve druk overvalt ons. Namelijk schuldgevoel. Het is bijna vernietigend wat er door je lijf gaat. Vooral de maagstreek probeert dit geestelijk vernielzuchtige proces weg te werken en dat kan, door ons vermogen om te denken en te beredeneren. We gaan het in ons hoofd relativeren. Dit met die biggen en kalfjes zullen wel excessen zijn, dat gebeurt heus niet met alle dieren. We proberen ons een weg te banen naar veiligheid, naar het vertrouwde, naar waar we voordat deze beelden zich vastklitten op ons netvlies, in geloofden. De veilige haven van niet weten, eigenlijk niet willen weten. En dat lukt, dat kunnen wij namelijk heel goed. Doen alsof iets niet bestaat, doen alsof iets anders is dan het is. We stoppen de waarheid helemaal weg in ons relativeringsysteem waar het langzaam uit elkaar getrokken wordt tot een niet meer levensvatbare waarheid.